GIMNASTYKA KOREKCYJNA JUŻ W PRZEDSZKOLU.
„ Ruch zastąpi prawie każdy lek ,
podczas gdy żaden lek nie zastąpi ruchu.”
/ Wojciech Oczko /
Gimnastyka korekcyjna w przedszkolu, w porównaniu ze szkolną korektywą rządzi się swoimi prawami. Termin ten powinien być rozumiany nie dosłownie jak u dzieci starszych, lecz raczej w sposób umowny. Korektywa, we właściwym tego słowa znaczeniu, wymaga dużej dokładności i precyzji ruchów, egzekwowanych w znacznej mierze poprzez ćwiczenia w formie ścisłej. Naturalnie formy tej nie należy preferować u przedszkolaków, dla których byłoby to niezgodne z ich potrzebami i możliwościami psychofizycznymi. Pracując z dziećmi dziećmi wieku przedszkolnym, należy pamiętać o tym, że ich drogi przewodzenia nerwowego nie są jeszcze w pełni przetarte, toteż im dziecko młodsze, tym więcej czasu potrzebuje na uświadomienie sobie, czego się od niego wymaga, na zastanowienie się i przemyślenie, co i jak ma wykonać. Wiek przedszkolny traktować można, jako okres przejściowy między zupełną bezradnością niemowlęcia i niemal całkowitą jego zależnością od obecności i aktywności dorosłych a zaradnością ucznia – coraz mniej zależnego w zaspokajaniu swych podstawowych potrzeb do otoczenia. W wieku od 3 do 7 lat następuje doskonalenie nabytych wcześniej umiejętności oraz dalsze ich różnicowanie się. Dziecko doskonali swą manipulację, lokomocję, sposoby komunikowania się z otoczeniem. Dziecko opanowuje także różne „narzędzia” poznawcze pozwalające mu na gromadzenie, porządkowania i adekwatne używanie posiadanych informacji. Obok spostrzegania dominującego w wieku poniemowlęcym pojawia się i doskonali pamięć, pod koniec wieku przedszkolnego zaczyna się pojawiać rozumienie, co jest skutkiem przejścia od myślenia bezpośredniego, opartego na naocznie spostrzeganych związkach, do myślenia opartego na wyobrażeniach, uogólnionych wspomnieniach. Dziecko w tym wieku jest – jak mówi Erikson kłębkiem energii. Jest to okres intensywnego rozwoju wieku sprawności fizycznych, nabywania wielu umiejętności, które w efekcie dają dziecku poczucie panowania nad własnym ciałem. Aktywność fizyczna powinna być rozwijana od najwcześniejszego okresu rozwoju i od najniższego szczebla edukacji. Szczególną rangę przypisuje się obecnie w całym świecie aktywizacji ruchowej współczesnego człowieka. Coraz częściej dzieci jadą do przedszkola, a nie idą pieszo, spędzają dużo czasu przed komputerem, oglądają telewizję. Dzieci rosną i dojrzewają szybciej, ale ich wydolność i sprawność fizyczna słabnie. Siedzący tryb życia nie sprzyja płynności i zgrabności ruchów, powoduje niedotlenienie organizmu, osłabia odporność. Dziecko rodzi się ze zdrowym kręgosłupem i zdrowymi stopami. Prawidłowe warunki życia, odpowiednie odżywienie i wystarczająca ilość wszechstronnego ruchu powinny ukształtować zdrowe dziecko z poprawną postawą ciała. Nie zawsze jednak tak jest. Niejednokrotnie postawa ciała dziecka wykazuje cechy postawy wadliwej. Pierwotną i zasadniczą przyczyną wad postawy jest niewydolność mięśni utrzymujących ciało, brak właściwie dobranych ćwiczeń fizycznych oraz zabaw ruchowych i zły nawyk postawy. Wady postawy ciała u dzieci w wieku przedszkolnym, na szczęście, występują rzadko. Pewne ich nasilenie obserwuje się od 5. roku życia. Są to jednak najczęściej wady o nieznacznym stopniu zaawansowania zmian. Można je, w zdecydowanej większości przypadków, łatwo usunąć i to niekoniecznie za pomocą skomplikowanych ćwiczeń korekcyjnych czy rehabilitacyjnych. Najczęściej dla skorygowania wad postawy dzieci w wieku przedszkolnym wystarcza ogólne wzmocnienie organizmu przez stosowanie większej ilości wszechstronnego ruchu.
w/g dr Owczarka:
Objawami, których wystąpienie w postawie ciała dziecka przedszkolnego powinno zaniepokoić rodziców, są:
boczne odchylenia kręgosłupa,
asymetrie prawej i lewej strony ciała,
wysunięcie głowy i barków do przodu,
znaczne uwypuklenie brzucha,
odstawanie łopatek,
szpotawość lub duża koślawość kolan,
koślawe ustawienie pięty.
W razie wystąpienia powyższych objawów najlepiej skontaktować się ze specjalistą, który po zbadaniu dziecka potwierdzi lub rozproszy obawy, a w razie potrzeby określi sposób terapii. Należy pamiętać, że wady postawy same nie ustępują. Dzieci nie wyrastają z nich z wiekiem. Wady nie leczone utrwalają się i pogłębiają, doprowadzając do zaburzeń w sylwetce i zdrowiu dziecka.
Literatura:
OWCZAREK S.: Gimnastyka przedszkolaka
OWCZAREK S.: Atlas ćwiczeń korekcyjnych
OWCZAREK S.,BONDAROWICZ M.: Zabawy gry ruchowe w gimnastyce korekcyjnej
